Να σε δω να γελάς!!!

Μέχρι που θα έφτανες για να κάνεις αυτούς που έχεις γύρω σου ευτυχισμένους?

Υπάρχουν όρια? ? ? Κι αν ναι, ποιός μπορεί να τα θέσει? ? ?

Είναι παράξενο! Δεν σε ενδιαφέρει να θα σου δώσουν τα ανάλογα, ούτε περισσότερα.

Αλλά σου αρκεί να τους κάνεις χαρούμενους.

Να δεις το χαμογελό τους.
Ακόμη κι αν μερικές φορές σε έχουν πικράνει...
(μερικές φορές όμως!!! Όχι κάθε φορά!!!)

Θες να προσπαθήσεις όσο περισσότερο μπορείς...

Ακόμη και τα πιο αδύνατα, τα πιο ακατατόρθωτα πράγματα....

Προσπαθείς να βρείς το καλύτερο συνδιασμό...

Δεν ανέχεσαι το μέτριο...

Μόνο το τέλειο....

Γιατί για σένα.... αυτά τα άτομα....αξίζουν

Πολλά!!

Και θες να τους βλέπεις μόνο χαρούμενους.

Σε γεμίζει το χαμόγελό τους...
Σε γεμίζει το βλέμμα τους...
Κι ας μην ακούς το " σ'ευχαριστώ"
Κι ας μην περιμένεις από τον άλλον τίποτα!!!

Από την άλλη πλευρά πρέπει παντα να προσέχεις...

Γιατί οι υπόλοιποι δεν σκεφτονται σαν εσένα...

Γιατί οι υπόλοιποι δεν θα ενδιαφερθουν για την προσπάθεια που έκανες...

Γιατί το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι αυτά που αποκομίζουν από σένα...

Για αυτό το λόγο πρόσεξε σε ποιόν θα δώσεις, τι θα δώσεις και πόσο θα δώσεις...

Γιατί μετά θα χάσεις τον εαυτό σου...

Θα τελειώσουν τα αποθέματα σου και μετά νιώθεις κενός...

Αν λοιπόν πιστεύεις πως αξίζει τότε θα κάνεις τα πάντα για τους άλλους

Γιατί αυτό θα κάνει κι εσένα ευτυχισμένο...

Υ.Γ.Που και που να λέμε και κανένα "ευχαριστώ" σε όσους μας δίνουν. Όσα κι αν είναι αυτά. Γιατί για να μας δίνουν σημαίνει πως αξίζουμε για αυτούς και μας εκτιμούν. Αυτή δεν είναι η ουσία? ? ? ?

Μα καλά για χαζή με περνας?

Δεν υπάρχει πιο εκνευριστικό πράγμα από το να σε θεωρεί ο άλλος χαζή!!! Μα την Παναγία, αυτό μπορεί να με εξωθήσει στα άκρα!!! Να είσαι καλή με τους άλλους και αυτοί να το εκμεταλλεύονται. Και το χειρότερο? Να νομίζουν πως εσύ δεν το καταλαβαίνεις και να έχουν την ψευδαίσθηση πως είναι εξυπνότεροι που σε "έπιασαν" κοροΐδο.


Θα μου πεις "Καλά να πάθεις!" γιατί τους το δίνω αυτό το δικαίωμα

Και με το δίκιο σου!!!


Αλλά ήμαρτον! Το IQ δεν είναι τόσο υποβαθμισμένο. Θες να εκμεταλλευτείς την καλοσύνη μου? Καν' το και μπράβο σου αν το καταφέρεις. Αλλά κάν' το με ένα έξυπνο τρόπο. Όχι κουτοπόνηρο!!! Γιατί (αν δεν στο έχω κάνει κατανοητό) ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ!!!! Μην χρησιμοποιείς ηλίθιες δικαιολογίες που μόνο τα 5 χρόνων παιδιά τα πιστεύουν! Αν επιμένεις να τις λες τότε ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕ τις!!! Ρίξε μου στάχτη στα μάτια (μην γελιέσαι όμως! Πάλι θα σε καταλάβω).


Αλλά δεν θέλω να γίνω κακιά!!! Να το κάνεις 1-2 φορές να πω "δεν πειράζει, κατά λάθος έγινε" (λέμε τώρα!). Αλλά όχι κάθε φορά.... Είναι ειρωνεία!!! Είναι σαν να παίζεις με την φωτιά Γιατί σε αυτή την περίπτωση, δεν θα πω ένα απλό δεν πειράζει!!! Θα πω κάτι πολύ χειρότερο!!! Κάτι που ίσως δεν σε συμφέρει!!!


Αλλά δεν θα το κάνω!!! Δεν είμαι το άτομο που εκδικείται εύκολα (και το γνωρίζουν ΟΛΟΙ όσοι με ξέρουν!!!). Και μάλλον πάνω σε αυτό πατάς.


Άρα πάλι εγώ φταίω!!! Ή τουλάχιστον έφταιγα....

Μέχρι τώρα....


Θα αλλάξουν τα πράγματα!! Γιατί είναι λογικό να θέλω άτομα δίπλα μου που σέβονται το μυαλό μου (άσχετα αν συμφωνούν με μένα ή όχι!!!). Αλλά τουλάχιστον με αντιμετωπίζουν έτσι όπως είμαι... Και όχι σαν ένα μικρό παιδάκι!!!!


Υ.Γ Αν σας δυσαρέστησα ζητώ συγνώμη!!! Δεν θα επαναληφθεί!!!

Ομοιότητες / Διαφορές

Υπάρχει άραγε τρόπος να καταλάβεις αν κάτι ταιριάζει με σένα? ? ?Πολλές φορές βλέπουμε πως τελικά οι διαφορές που έχουμε είναι πολλές...

Διαφορά ηλικίας....

Διαφορά αντίληψης....

Διαφορά σκέψης....

Διαφορά λογικής....

Διαφορά εμπειριών....

Πως μπορείς να ταιριάξεις με κάποιον όταν βλέπεις πως είναι πολύ διαφορετικός από σένα? ? ? Καταλαβαίνεις πως η ζωή του διαφέρει από την δική σου. Και ούτε εσύ μπορείς να την αλλάξεις εντελώς, ούτε μπορείς να ζητήσεις από τον άλλον να αλλάξει την δική του για σένα. Ξέρεις πως μοιάζετε σαν τη μέρα με τη νύχτα. Πως μπορούν να συνδυαστούν αυτά τα 2?

Στην αρχή είναι λογικό να μην το βλέπεις. Το συναίσθημα δεν σου αφήνει περιθώρια να σκεφτείς κάτι τέτοιο. Αλλά έρχεται μια στιγμή (μια μικρή μα τόσο σημαντική στιγμή!) που ξαφνικά το καταλαβαίνεις. Και εκείνη τη στιγμή αρχίζεις και φοβάσαι....

Φοβάσαι πως τα κοινά που έχετε είναι λιγότερα από τις διαφορές σας....

Φοβάσαι πως κάποια μέρα μπορεί να ο συνειδητοποιήσει και ο άλλος....

Φοβάσαι πως η αντίδρασή του θα είναι αρνητική για σένα (γιατί πολύ απλά μπορεί ο άλλος να μην θέλει να συμβιβαστεί, να μην θέλει να παλέψει, να θέλει αυτό που του είναι εύκολο!).

Φοβάσαι πως όλα θα τελειώσουν....
Φοβάσαι πως κάποτε θα στερέψετε και οι δύο από τα κοινά στοιχεία που σας ενώνουν...
Φοβάσαι... Αναρωτιέσαι.... Υπολογίζεις....
Και στο τέλος καταλήγεις σε μια άσχημη ψυχολογική κατάσταση....

Μήπως τελικά αυτό που πρέπει να αντιμετωπίσεις είναι ο ίδιος σου ο φόβος?
Μήπως τελικά το μυαλό μας "φτιάχνει" συνέχεια εμπόδια?
Μήπως τελικά ο μόνος που έχει πρόβλημα με αυτές τις διαφορές είσαι εσύ κι όχι ο άλλος?

(Ή μήπως δεν εμπιστεύεσαι τον άλλον?)

Ενα ευχαριστώ......

Στο λύκειο μας είχαν πει μια πολυ σύντομη και πολυ όμορφη ιστόρια:


"Κάποτε ο Θεός άνοιξε την πύλη του Παραδείσου για έναν και μοναδικό επισκέπτη. Ο Θεός τον ξενάγησε σε όλο τον Παράδεισο και αυτός θαύμαζε΄ότιδήποτε υπήρχε εκεί. Έβλεπε τους άγγελους άλλοτε να παιζουν και άλλοτε να ξεκουράζονται. Μα αυτό που του τράβηξε την προσοχή ήταν ένας υπέροχος πίνακας. Αυτός ο πίνακας απεικόνιζε μια γυναίκα. Η ομορφία της δεν μπορούσε να συγκρηθεί με καμια άλλη! Είχαν χησιμοποιηθεί όλα τα χρώματα με τις πιο ιδανικες αναλογιες. Η γυναικα αυτή είχε το πιο γλυκο χαμογελο, το βλέμα της σε μάγευε΄και δεν μπορούσες να κάνεις τίποτα παρα να την κοιτάς. Ο άνθρωπος λοιπόν ρώτησε τον Θεο:"Ποιά είναι αυτή η γυναικα? Υπάρχει στη Γη? Είναι άγγελος?" Τότε ο Θεός του χαμογέλασε και του Είπε:" Αυτή είναι η απεικόνηση της μητέρας. Της κάθε μητέρας που υπάρχει στον κόσμο. Κι επειδή είναι μητέρα την κάνει τόσο γλυκιά και τόσο υπέροχη." Μα εκείνη τη στιγμή ο άνθρωπος παρατήρησε μια ατέλεια κοντα στα μάτια της. "Τι είναι αυτή η ατέλεια? Και γιατί την έβαλες εκεί?". Τότε του απάντησε ο Θεός "Αυτή η ατέλεια είναι τα δάκρυα της μάνας και δεν το έβαλα Εγώ, αλλά εσείς κάθε φορά που την πληγώνετε. Μα δεν την νοιάζει. Το μονο που την νοίαζει ειναι να σας κοιτάζει με αυτό το βλέμμα και να σας χαρίζει αυτό το γλυκό χαμόγελο" Τότε ο άνθρωπος σώπασε και δάκρυσε. Τότε ακριβώς κατάλαβε το μεγαλείο που έχει στην ψυχή της η μητέρα.

Χάρη σε αυτήν λοιπόν υπάρχουμε
Χάρη σ'αυτήν αναπνέουμε
Και για αυτήν είναι αφιερωμένο και αυτό.....!!!!

Σ'ευχαριστώ μαμά! Κι ας σε εχω πικράνει κι ας σου έχω δημιουργήσει δάκρυα. Αλλά είμαι σίγουρη πως είσαι πολυ ευτυχισμένη για εμάς.....

Αλήθεια ή..... παραμύθια? ? ? ?

Ξέρεις πως το πιο σημαντικό πράγμα σε αυτή τη ζωή είναι η αλήθεια...

Είναι αυτό που σου καθορίζει κάθε σου κίνηση....
Είναι αυτό που αποζητάς....

Είναι αυτό που προτιμάς....

Και συνήθως αυτό που σε πληγώνει....

Δεν είναι παράξενο? Πόσες φορές έχεις πιάσει τον ευατό σου να λέει "Μακάρι να μην ήταν αλήθινό" ή "Θα προτιμούσα να μην το ξέρω".

"πες μου το ομορφότερο ψέμα

πως ο έρωτας δεν έχει τέρμα

πες το σε παρακαλώ

είναι για καλό...."

Ακούω τοσο καιρό αυτούς τους στίχους μα ποτέ μου δεν καταλάβαινα. Πώς γίνεται ένα ψέμα να σου κάνει καλό? ? ? Πως γίνεται να αποφύγεις την αλήθεια? ? ? Ή τουλάχιστον να προσπαθείς να την αποφύγεις (γιατί για ένα πράγμα μπορώ να είμαι σίγουρη: ό,τι και να κάνουμε δεν γλυτώνουμε από την πραγματικότητα) .... Και τελικά ποιόν θα εκτιμήσεις? ? ? Αυτόν που σου παρουσιάζει την αλήθεια? ? ? Ή αυτόν που θα συμμετέχει στο παραμύθι σου? ? ? ?Ίσως λοιπόν είναι καλύτερα να ζεις μονος σου αυτό το παραμύθι και μερικές φορές να επιστρέφεις στην αλήθεια.

Δύσκολο εεε? ? ?

Μα φυσικά, στα λόγια είναι πανεύκολο...

Αλλά αντε να γυρίσεις στην Γη όταν ταξιδεύεις στο δικό σου κόσμο.

Είναι σαν να γυρίζεις στο σπίτι σου μετά απο τις διακοπές!!!

Με το που ερχεσαι σε επαφή με αυτά που αφησες ΞΕΝΕΡΩΝΕΙΣ!!!

Ισως τελικά να πρέπει να ζεις σε ένα ομορφο ψέμα...

Σε ένα ψέμα που δεν μπορεί να σε πληγώσει!!!

Σε ένα ψέμα που μπορεί να σε κάνει ευτυχισμένο...
Μα μια ευτυχία που δεν θα κρατήσει για πολύ,
γιατί μπορεί με το ψέμα να γλιτώσεις τον πόνο βραχύχρονα

Αλλά στο μέλλον θα πονέσεις διπλά....

Ποιό είναι χειρότερο? ? ?

Να ζεις με την θέλησή σου σε μια πλάνη? ? ?

Ή να μην έχεις καταλάβει πως αυτό που ζεις δεν είναι αληθινό? ? ?