Και μετά τι?

Σε βλέπω. . . τόσο καιρό τριγυρνάς ανάμεσα στο κόκκινο και το άχρωμο.

Σε ακούω. . . ψαλμούς δικούς σου να τραγουδάς με τόνο μοναδικό.


Σε νιώθω. . . να με διαπερνάς με κάθε σου άγγιγμα.

Σου μιλάω. . . μόνο και μόνο για να σου δηλώσω πως είμαι εδώ.


Σε κυνηγώ. . . για να μπορέσω επιτέλους να γίνω ένα μονοπάτι στη ψυχή σου.

Σε θέλω. . . σαν αμαρτία στα μάτια ενός αγγέλου έκπτωτου


Σε μισώ. . . για να μπορέσω πάλι να ματώσω όλα τα σημάδια που μου αφήνεις στο κορμί μου.


Κι εσύ πετάς στο δικό σου ουρανό.
Χωρίς να σε νοιάζει πόσο ψηλά είσαι από την αλήθεια μου.

Κυνηγάς εφιάλτες και πόνους. Φυλαχτά τα κάνεις για πιθανούς μάγους και σαλτιμπάγκους


Η ζωή είναι εδώ. Η ψυχή και η καρδία έχουν πετάξει... έχουν χαθεί στην έρημό σου ψάχνοντας να βρουν μια όαση για να μπορέσω να αφήσω ό,τι έχω μέσα μου για σένα. . .

Και μετά τι???


Ούτε που μας νοιάζει. . .

Το σενάριο της φάρσας μας συνεχίζεται. . .

Στιγμές...Λεπτά...Δευτερόλεπτα

Όλα μένουν χαραγμένα στο μυαλό. Χαραγμένα με όνειρα απραγματοποίητα. Με πόθους και έρωτες. . . αμαρτωλούς και ανεκπλήρωτους. Καίνε όταν η ελπίδα τρυπώνει μέσα από της γρίλιες της ψυχής και επιβεβαιώνονται μέσα στα μάτια τρακαδόρων λέξεων.
Στιγμές. . . Λεπτά. . . Δευτερόλεπτα . .

Σαν τράπουλα, σημαδεμένες. Για να καταφέρουν επιτέλους να σου κλέψουν την παρτίδα. Χαρτιά φανερά, δεν μπορούν να κρυφτούν τελικά. Μπλόφες τυλιγμένες με στάχτες και δάκρυα, ίσα για να καταφέρουν να θολώσουν την αλήθεια.

Στιγμές. . . Λεπτά. . . Δευτερόλεπτα . .

Γεμίζουν τον ουρανό με αστέρια, στολίζοντας την μοναξιά του φεγγαριού με πυροτεχνήματα και χάντρες. Τα χαζεύουν οι γαλαξίες της ομορφιά, της θλίψης και της ευτυχίας. Στολίδια της νύχτας σε κάθε τρικυμία σαν ανηχυσώ για σένα.

Στιγμές. . . Λεπτά. . . Δευτερόλεπτα . .

Τρέχουν, ακατάπαυστα στα μονοπάτια του μυαλού. Στόχος τους μοναδικός, να γλιτώσουν από τα δεσμά και τα όρια του "πρέπει". Τίποτα δεν τα κρατάει. Φύση τους έτσι φτιαγμένη για να ζουν και να πετούν ελεύθερα. Κι ας είναι δέσμιες των παθών.

Στιγμές. . . Λεπτά. . . Δευτερόλεπτα . .

Γράφουν το δικό τους παραμύθι, χωρίς αρχή και τέλος. Με ήρωες αγγέλους έκπτωτους και πληγωμένους. Γιατρικό ζητούν για τα φτερά τους. Για να απελευθερωθούν τελικά από τον πόνο στην ψυχή τους. Για να φανερώσουν μονοπάτια κρυφά, ιστορίες ξεχασμένες.



Στιγμές. . . Λεπτά. . . Δευτερόλεπτα . .


Ελεύθερες για να μοιραστούν, να σκορπίσουν σε κύματα και σε ανέμους. Ταξιδιάρικα σαν το Εγώ μου, σαν το "είναι" σου. Χωρίς να μας ζητήσουν προορισμό, το που το έχουν ξεχάσει. Απαιτούν μόνο να γεννηθούν και να υπάρχουν μέσα μας.

Στιγμές. . . Λεπτά. . . Δευτερόλεπτα . .

Χτίζονται αέναες.. με αγάπη, με χαμόγελα, με πόνο, με δάκρυα. Θα μείνουν εκεί σαν μνημείο του χθες Επιμένοντας να σου θυμίζουν όλα αυτά που έζησες. Να σου θυμίζουν πως ακόμη ζεις. Να σου θυμίζουν πως πεθαίνουν κάθε ελπίδα και καημός μέσα σου.

Στιγμές. . . Λεπτά. . . Δευτερόλεπτα . .

Καταστρέφουν όσα μάταια προσπαθείς να φτιάξεις. Σαν κριτές θα δείξουν τελικά τι αξίζει, τι θες πραγματικά. Τι νιώθεις...

Στιγμές. . . Λεπτά. . . Δευτερόλεπτα . .

Γιορτή και σήμερα!!!

Σήμερα ειδική μέρα!!!

Σήμερα ξεχωριστός άνθρωπος γιορτάζει...

Σαν σήμερα πριν από ένα μισό αιώνα περίπου (χιχιχιχι) γεννήθηκε...
Καλά καλά σοβαρεύομαι!!!
Ναι λοιπόν, σήμερα έχει γενέθλια αυτή που έδωσε ζωή σε μένα και στον αδερφό μου. Αυτή που μερικές φορές τρέχουμε στην αγκαλιά της και άλλες φορές μας εξοργίζει με την "δική της" λογική!!! Ναι, αυτή που ό,τι και να μας κάνει, όσο κι αν μας τσατίζει θα είναι πάντα κοντά μας και θα την αγαπάμε!!!
Η μαμά μου!!! Και σήμερα όλη η μέρα είναι αφιερωμένη σε κείνη!!!
Μαμά, ξέρω πως για σένα θα παραμείνουμε για πάντα αυτά τα μωράκια που πήρες στην αγκαλιά σου τότε. Και ξέρεις πως αυτό θα μας εκνευρίσει και πάλι! Αλλά πως να το κάνουμε... δεν μπορούμε να πάψουμε να σε αγαπάμε. Κι ας τσακωνόμαστε εμείς οι 2 και ο αδερφός μου να προσπαθεί να μας ηρεμήσει.. Σ'ευχαριστούμε για όλα αυτά που μας έδωσες (και δεν εννοώ υλικά). Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από την αγάπη σου για μας. Βλέπεις είναι αμοιβαία τα αισθήματα!!!!
ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ!!! Να σε "βασανίζουμε" για πολύ περισσότερα χρόνια!!!!
Υ.Γ. από το μονοπάτι μου ακούγεται Adamo - mon cinema!!! Δεν ξέρω πολλά τραγούδια του αλλά ξέρω πως όλα τα όμορφα χρόνια της είναι χρωματισμένα με αυτή τη φωνή. Ρομαντικός ο Adamo και ακόμη πιο ρομαντική η μαμά μου. Και ΓΚΟΜΕΝΑΡΑ!!!!

Μουσική από στιγμές!

Μια μελωδία,

. . .αυτήν μόνο ακούω όπου κι αν βρίσκομαι. Οι λέξεις αντικαθιστώνται με νότες. Άλλοτε σε πλήρη αρμονία.. άλλοτε ανακατεμένες και κρυμμένες σε συζεύξεις... και άλλοτε σκόρπιες, που με προκαλούν να τις βάλω εγώ η ίδια σε σειρά.


Νότες,

. . .δεν είναι εφτάψυχες αλλά αιώνιες, αδύναμες να αποδώσουν μόνες τους την ομορφιά μιας μελωδίας.






Στιγμές,

. . .δεν κρατάνε για πολύ μα οι αναμνήσεις τους μένουν χαραγμένες για όσο το θελήσουμε, ανήμπορες να δείξουν την ευτυχία ή την δυστυχία της ζωής.




Έτσι λοιπόν,


. . .χρωματίζω τις στιγμές μου με νότες Και η ζωή αποκτά την δική της μουσική. Χωρίς τους ίδιους τόνους και χωρίς τους ίδιους σκοπούς. Μην περιμένεις η μελωδία να έχει τον ίδιο ρυθμό. Οι στιγμές διαφέρουν, χαρίζοντας έτσι ένα τόνο μυστήριο στην μουσική μου. Αν έμεναν ίδιες τότε αυτή η τελειότητα θα ήταν και η αυτοκαταστροφή μου. Και δεν θα μπορούσα να εκτιμήσω τότε που θα αγγίζω ένα τόσο δα μικρό κομμάτι από την ευτυχία.

Καμιά μελωδία δεν είναι ίδια. Ούτε καν όταν οι μελωδίες μας συναντιούνται Γιατί ο καθένας μας έχει διαλέξει, ξεχωριστά, την δική του συγχορδία.

Διαλέγεις?

Ναι, ο καθένας είναι υπεύθυνος για την μουσική του. Ποτέ δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε κάποιον άλλον αν τυχόν φαλτσάρουμε ή όχι.


Ίσως όμως αυτό να σε νοιάζει? Αν φαλτσάρεις?
Δεν έχει κανείς δεν είναι ικανός να με κρίνει ούτε να με καθοδηγήσει. Να με επηρεάσει, ναι. Αλλά ο έλεγχος, οι νότες και τα χρώματα είναι στα δικά μου χέρια. Εγώ ξέρω καλύτερα την ταιριάζει στη ζωή μου. Είναι δική μου ζωή και μουσική!!! Μόνο έτσι το αποτέλεσμα θα δείχνει εμένα. Καθόλου αντικειμενικά!!!

Γιατί εγώ χτίζω τις στιγμές μου, εγώ τις μελοποιώ, εγώ τις ξεχνάω και εγώ τις γκρεμίζω!!!

Να ξεχάσω... μα όχι να τις διαγράψω!!!