Ομοιότητες / Διαφορές

Υπάρχει άραγε τρόπος να καταλάβεις αν κάτι ταιριάζει με σένα? ? ?Πολλές φορές βλέπουμε πως τελικά οι διαφορές που έχουμε είναι πολλές...

Διαφορά ηλικίας....

Διαφορά αντίληψης....

Διαφορά σκέψης....
Διαφορά λογικής....
Διαφορά εμπειριών....


Πως μπορείς να ταιριάξεις με κάποιον όταν βλέπεις πως είναι πολύ διαφορετικός από σένα? ? ? Καταλαβαίνεις πως η ζωή του διαφέρει από την δική σου. Και ούτε εσύ μπορείς να την αλλάξεις εντελώς, ούτε μπορείς να ζητήσεις από τον άλλον να αλλάξει την δική του για σένα. Ξέρεις πως μοιάζετε σαν τη μέρα με τη νύχτα. Πως μπορούν να συνδυαστούν αυτά τα 2?


Στην αρχή είναι λογικό να μην το βλέπεις. Το συναίσθημα δεν σου αφήνει περιθώρια να σκεφτείς κάτι τέτοιο. Αλλά έρχεται μια στιγμή (μια μικρή μα τόσο σημαντική στιγμή!) που ξαφνικά το καταλαβαίνεις. Και εκείνη τη στιγμή αρχίζεις και φοβάσαι....

Φοβάσαι πως τα κοινά που έχετε είναι λιγότερα από τις διαφορές σας....
Φοβάσαι πως κάποια μέρα μπορεί να ο συνειδητοποιήσει και ο άλλος....
Φοβάσαι πως η αντίδρασή του θα είναι αρνητική για σένα (γιατί πολύ απλά μπορεί ο άλλος να μην θέλει να συμβιβαστεί, να μην θέλει να παλέψει, να θέλει αυτό που του είναι εύκολο!).
Φοβάσαι πως όλα θα τελειώσουν....
Φοβάσαι πως κάποτε θα στερέψετε και οι δύο από τα κοινά στοιχεία που σας ενώνουν...
Φοβάσαι... Αναρωτιέσαι.... Υπολογίζεις....
Και στο τέλος καταλήγεις σε μια άσχημη ψυχολογική κατάσταση....



Μήπως τελικά αυτό που πρέπει να αντιμετωπίσεις είναι ο ίδιος σου ο φόβος?
Μήπως τελικά το μυαλό μας "φτιάχνει" συνέχεια εμπόδια?
Μήπως τελικά ο μόνος που έχει πρόβλημα με αυτές τις διαφορές είσαι εσύ κι όχι ο άλλος?



(Ή μήπως δεν εμπιστεύεσαι τον άλλον?)

11 φωτησαν το μονοπάτι:

Unknown είπε...

πρέπει αρχικά να τα βρούμε με τον εαυτό μας, πράγμα που δεν είναι και τόσο εύκολο. αλλάζουμε καθημερινά, είτει λόγω των συνθηκών, είτε λόγω επιλογής μας. διαφορές με τους άλλους θα έχουμε πάντα. το θέμα είναι αν μπορούμε να συμβαδίσουμε μαζί του. αν είναι αξεπέραστες, τότε δεν έχει νόημα. αν όμως, νιώθουμε πως μπορούμε να βαδίσουμε χωρίς να πιεζόμαστε ή να πιέζουμε, τότε αυτό είναι κάτι που μπορούμε να το δούμε στην πορεία...

φιλιά βρόχινα...

προφήτηs είπε...

φόβος... διαφορές θα έχετε σίγουρα όπως όλοι μεταξύ μας, όμως αυτά που σας ενώνουν είναι πιο δυνατά από κάποιες ελάχιστες διαφορές...

φόβος είναι...που σου φέρνει το αίσθημα της φυγής, όμως πάντα είναι παροδικό, και για λίγο... προσπάθησε να ζήσεις κάθε στιγμή, κάθε λεπτό.. βρίσκεσαι μέσα σε ένα όνειρο... μη σκέφτεσαι...

καλησπέρα

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

καταρχην θα συμφωνησω με την νεραιδα...
πρεπει πρωτα να τα βρουμε με τον εαυτο μας και αυτο απαιτει χρονο πολυ...ισως και μια ζωη...

σιγουρα δεν μπορουμε να ειμαστε ομοιοι με τον αλλο αλλα καποια κοινα στοιχεια θα πρεπει να υπαρχουν και να ειναι περισσοτερα απο τις διαφορες...
γιατι διαφορετικα δεν υπαρχει μελλον...δεν γινεται να συμβαδισεις με καποιον που εκπεμπει σε αλλο μηκος κυμματος...
νομιζω πως ο φοβος εχει να κανει ακριβως με την στιγμη που συνειδητοποιουμε οτι πρεπει να βρουμε την δυναμη να τελειωσουμε κατι που πια δεν μας εκφραζει...οσο κι αν θελαμε να ειναι αλλιως τα πραγματα...

νεαιδενια φιλακια καλη μου!!!

#lockheart# είπε...

ξερω πως τα ετερωνυμα ελκονται...
ξερω πως δε γινεται να εχεις με τον αλλο τα παντα κοινα γιατι καποιος απο τους 2 θα βαρεθει...
αλλα ξερω και το αλλο,οταν πια τα εχεις βρει με τον ευατο σου και διεκδικεις τα θελω σου...αυτες οι μικρουλες διαφορες,δε αφηνεις να σε αγγιξουν...κι αν τυχει και σε αγγιξουν απλα βαδιζεις το δικο σου μονοπατι στη ζωη...
τη καλημερα μου...

Μυστικό Μονοπάτι είπε...

Γλυκιά μου νεράιδα, το πιο σημαντικό είναι να τα έχουμε καλά με τον ευατό μας, για όλες τις φάσεις της ζωής μας. Μα μερικές φορές είμαστε αδύναμοι και λυγίζουμε.

Και ναι μπορεί για εμάς να μην είναι αξεπέραστες οι διαφορές μας. Για τους άλλους όμως? ? ? Έχουν την θέληση και την υπομονή να προσπαθήσουν? ? ? ?

"Μυστικά" φιλιά!!!

Μυστικό Μονοπάτι είπε...

Φίλε μου προφήτη, όντως υπάρχουν πάντα και τα κοινά που μας ενώνουν. Άραγε είναι τόσο δυνατές όσο φαίνονται? ? ? Μάλλον ο χρόνος θα μου απαντήσει σε αυτό το ερώτημα.

Και αυτός ο φόβος...
Παντα μας κάνει να τα παρτήσουμε όλα!!!!

"Μυστικά" φιλιά!!!

Μυστικό Μονοπάτι είπε...

Ναϊάδα, αχ καλή μου, δύσκολα να τα έχεις συνέχεια καλά με τον εαυτό σου.
Για να είσαι με κάποιον σημαίνει πως σίγουρα κάπου θα συναντάς το μήκος κύμματος στο οποίο εκπέμπει. Και όταν είσαι σίγουρη για τις επιλογές σου, δεν φοβάσαι. Είσαι όμως σίγουρη για τις επιλογές του άλλου? ? ? Τότε λοιπόν σου δημιουργείται αυτός ο φόβος. Άλλωτε είναι μηδαμινός και άλλωτε φαντάζει βουνό.

Και πως μπορείς να τελειώσεις κάτι, από τη στιγμή που δίνει νόημα στη ζωή σου? ? ?

"Μυστικά" φιλιά!!!

Μυστικό Μονοπάτι είπε...

#lockheart#, όλα τελικά είναι μέσα στο μυαλό μας. Άλλωτε ζούμε στο παραμύθι μας και άλλωτε μας τα παρουσιάζει όλα ΤΟΣΟ αρνητικά. Κάπως ειρωνικό δεν είναι? ? ? Να παλεύεις και να βασανίζεσαι για ασήμαντα πράγματα? ? ?

Καλως ήρθες στο ταπεινό μου blog!!! Ελπίζω να σε συναντώ συχνά στα σχολιά σου....

"Μυστικά" φιλιά!!!

Μυστικό Μονοπάτι είπε...

Σας ευχαριστώ... Με γεμίσατε με αρκετό κουράγιο... Αλήθεια!!!

♥V♥ είπε...

πολλές φορές λέμε "η αγάπη δεν είναι αρκετή"...
σε κάποιες περιπτώσεις όμως είναι...
μπορεί να μην υπάρχουν κοινά στοιχεία, αλλά αν υπάρχει αληθινή αγάπη και κοινή θέληση για προσπάθεια, τότε δημιουργείται ένα κοινό έδαφος στο οποίο όλες οι διαφορές μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά...θέλει όμως, σίγουρα, δουλειά!

μην απελπίζεσαι...μέσα απ'τα εμπόδια γνωρίζεις και τον εαυτό σου και τον άλλο καλύτερα...

κάπου διάβασα: "όπως ο χρυσός δοκιμάζεται στη φωτιά, έτσι και η αγάπη τελειοποιείται στον πόνο"... μην φοβάσαι να πονέσεις και λίγο...για καλό είναι κι αυτό...

καλό σου μεσημέρι!

Μυστικό Μονοπάτι είπε...

V, καλή μου, όταν θέλεις κάτι, το δουλεύεις μέχρι να γυρίσεις τον κόσμο ανάποδα. Κι ας μην πετύχεις τον σκόπο σου!!! Όποιος δεν προσπαθεί σημαίνει πως δεν θέλει... Αυτό πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας.

Όσο δυνατοί και να είμαστε, μερικές φορές τα εμπόδια που συναντάμε μας μοιάζουν αξεπέραστα!!! Εκεί ακριβώς λυγίζω κι εγώ...

Πιστεύω πως αν δεν πονέσεις δεν θα εκτιμίσεις αυτό που ζεις. Απλά μας φοβίζει η πιθανότητα πως πέρα από τον πόνο δεν υπάρχει τίποτα άλλο...

Σ'ευχαριστώ για το πέρασμα σου από το μονοπάτι μου. Ελπίζω να σε συναντώ συχνά στα σχόλια σου.

"Μυστικά" φιλιά