Βροχής λύτρωση

Βρέχει απόψε στο μονοπάτι μου... οι στάλες πέφτουν με ορμή πάνω στις πέτρες μου... σαν να θέλουν να ξεσπάσουν όλο τον πόνο που έκρυβαν τόσο καιρό...


Μα απόψε είναι μαγική η βροχή... οι σταγόνες είναι ποτισμένες από όνειρα τον πλασμάτων του ουρανού.. ήθελαν να το χαρίσουν απλόχερα στα μονοπάτια για να μπορέσουν να επουλώσουν της πληγές τους από την ξερή γη...




Υπάρχει τόση ησυχία... Έχουν σωπάσει όλοι... τα πάντα αποκτούν την δική τους μουσική καθώς το νερό ρέει πάνω τους... οι ήχοι τους ανακατεύονται τόσο όμορφα, κανένας μουσικός δεν είχε ξανακούσει αυτή τη σύνθεση...



Τα χρώματα δεν είναι γκρίζα... η σταγόνες έχουν την δική τους λάμψη... μια λάμψη που κρύβει μέσα της τους πόθους των χρωμάτων... τα χρώματα σκορπίζονται στο φύσημα του ανέμου και πέφτουν πάνω στα φύλα, στα δέντρα, στο χώμα, στα λουλούδια και όλα αποκτούν το χρώμα τους... όχι αυτό που πρέπει να έχουν... αλλά αυτό που έχει ονειρευτεί το καθένα το βράδυ όταν κοίταζαν τα αστέρια τους και τα μετρούσαν ένα- ένα....







Η βροχή αυτή τη φορά ξύπνησε όλα τα πνεύματα... νεράιδες και ξωτικά μαζεύτηκαν για να γευτούν την μαγική βροχή... τους έλουζε και τους γέμιζε με την λάμψη που είχαν τόσο πολύ ανάγκη... Να, πίσω από εκείνο τον θάμνο έχουν μαζευτεί και ανταλλάσσουν μυστικά... μικρά μυστικά.. μεγάλες αλήθειες... πόνους και χαρές...



Το μονοπάτι είναι τόσο χαρούμενο... η βροχή το έχει μαλακώσει και από τα βάθη της ψυχής τους αναδύεται ένα άρωμα τόσο γνώριμο... όλα έτρεξαν να κλείσουν το άρωμα της βραγμένης γης σε ένα μικρό μπουκαλάκι... ο καθένας είχε ξεχωριστό...διακοσμημένο με χαμόγελα σαν χρωματιστές πέτρες.... με χρώματα που ανθρώπινο μάτι δεν μπορεί να τα διακρίνει... Το μονοπάτι τους τα είχε δώσει...τα είχε κρύψει σε όλα τα μυστικά σημεία του και το καθένα βρήκε το ιδιοκτήτη του....



Ξάφνου όλα τα σύννεφα αποφάσισαν τα μαζευτούν και ν' αρχίσουν το δικό τους τραγούδι... με ορμή, με δύναμη... Έχετε ακούσει τα σύννεφα να τραγουδούν...???? Ένα κόλπο των αέριδων είναι... γλιστρούν μέσα από τα σύννεφα και τα προκαλούν... τα γαργαλάνε.. παίζουν μέσα τους... και τα σύννεφα γελούν.. γελούν με την καρδιά τους... αλλά οι αέριδες φεύγουν... δεν είναι από αυτούς που μπορούν να μείνουν.. και να σύννεφα κλαίνε... για εκείνες τις στιγμές που οι αέριδες ήταν μέσα τους... που ζωντάνευαν όλο τους το είναι.... το μονοπάτι τα καταλαβαίνει και τους χαρίζει μικρές πολύχρωμες πεταλούδες για παρηγοριά... να στολίζονται για τους επόμενους αέριδες...



Η βροχή δυναμώνει... τα πλάσματα τρέχουν για να κρυφτούν κάτω από τα φύλλα πολύχρωμων δέντρων... άλλα μπορούν να μπουν μέσα στους κορμούς των δέντρων και άλλα πιο θαρραλέα κάθονταν στα κλαδιά και χαζεύουν το νερό που σχηματίζεται πάνω στο μονοπάτι... αγκαλιά όλα τους... χωρίς να σκέφτονται το παρελθόν...ούτε το μέλλον... βλέπουν τα χρώματα... νιώθουν την αύρα... μεθούν από τα αρώματα των λουλουδιών... γεύονται την γεύση της γλυκιάς βροχής...



Το μονοπάτι ξέρει... αυτό το νερό αποζητά τα ποτάμια, τις λίμνες και την θάλασσα.. τα οδηγεί προσεκτικά εκεί ζητώντας του μια και μοναδική χάρη: να παρασύρει μέσα του όλες τις στενοχώριες και να τις οδηγήσει στη θάλασσα... εκεί όπου κάθε πόνος μετατρέπεται σε μαργαριτάρι που η θάλασσα τα συλλέγει και τα κρατά, στολίζοντας έτσι τα μαλλιά της για το φεγγάρι της...



Να ένα αστέρι ξεπετιέται από το βάθος... να και ένα ακόμη... η βροχή θα ηρεμήσει για λίγο μα δεν σταματάνε οι ψυχάλες να πέφτουν...








ΟΜΩΣ....






τώρα οι σταγόνες δεν είναι από νερό... αλλά από αστερόσκονι...να σύννεφα έφυγαν και τα αστέρια αποφάσισαν να χαρίσουν την λάμψη τους και να στολίσουν τον ουρανό μαζί με το ολόγιομο φεγγάρι..!!!

Τέτοια νύχτα μόνο έτσι θα σφραγιζόταν στο μυαλό όλων...



Η αστερόσκονι σκόρπισε σε όλο το μονοπάτι και όλα τα φυτά άρχιζαν να λάμπουν... Τα δέντρα έβγαλαν καρπούς και όλα τα λουλούδια άνθισαν ...τα ξωτικά και οι νεράιδες την μάζεψαν και την φύλαξαν στα έγκατα των σπιτιών τους...





Το φεγγάρι πια χαμογελά και μένει εκεί ψηλά... λούζει το μονοπάτι με φως... όλοι αποφάσισαν να ξεκουραστούν.. πέρασε η ώρα... θα τους προστατεύει το φεγγάρι... η θάλασσα.. τα αστέρια.. τα σύννεφα.. το μονοπάτι....!!!!



ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ!!!!

10 φωτησαν το μονοπάτι:

ή διδαξε ή μαθε ή φυγε είπε...

Τα χρώματα φαίνονται γκρίζα μόνο όταν χαμηλώνουν τα φώτα.Κράτησε λοιπόν τα δικά σου αναμμένα...
Καλημέρα με υγεία!

isminos είπε...

οσο και αν βρεχει στο τελος παντα θα βγει ο ηλιος...οσο κ αν λυπασαι στο τελος θα ερθει η χαρα...οσο και αν ζεις στο τελος ξερεις θα πεθανεις..οσο κ αν αγαπας στο τελος ξερεις θα μισησεις!!

#lockheart# είπε...

Θα ηθελα να ημουν μια σταγονα βροχης..να κυλησω...να λυτρωθω...
να με παρασυρουν οι μυρωδιες τα χρωματα...το φεγγαρι..τ'αστρα...
Μονο για μια νυχτα.
Κι υστερα στο ξημερωμα ας ξεχαστω.

καλημερα.

anima είπε...

...ή μήπως παιδεμός λύτρωσης;...

Μυστικό Μονοπάτι είπε...

maxplanck, εγώ να τα κρατήσω αναμένα. Οι άλλοι θα αντέξουν τα φώτα αυτά;

"Μυστικά" φιλιά!!!

Μυστικό Μονοπάτι είπε...

isminos, βρε καλέ μου ξεκίνησες μια χαρα και στο τέλος μου πετάς το μίσος; θα μου πεις όλα κύκλος είναι.. αλλάααα...

"Μυστικά" φιλιά (μην τα δει κανενας άλλος!!!!)

Μυστικό Μονοπάτι είπε...

#lockheart# γλυκιά μου... πόσο σε καταλαβαίνω... μια βροχή κρύβεις μέσα σου! Μια καταιγίδα! Ασε τον εαυτό σου να παρασυθεί σε όποια βροχή ...και όπου σε βγάλει!!!

"Μυστικά" φιλιά!!!

Μυστικό Μονοπάτι είπε...

anima μου, πολύ παίδεμα έχει αυτές της μερες!!! Άντε να δούμε πότε θα λυτρωθούμε... (γιατι εχω το προαισθημα πως δεν θα ηρεμίσουμε???)

"Μυστικά" φιλιά!!!

ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΗ... είπε...

Με παρέσυρε το μονοπατι, η βροχή, τα σύννεφα, οι αέρηδες, η αστρόσκονη...
...Ταξίδεψα με τις λέξεις σου...

Καλό ξημέρωμα!

Μυστικό Μονοπάτι είπε...

Πρωτόπλαστη, χαιρομαι που κατάφερω να σε παρασύρω στην βροχή αυτή...

"Μυστικά" φιλιά...!!!