Ξέρετε, αυτή τη μαγεία που τη μια στιγμή με πλημμυρίζουν δάκρυα και προσπαθώ να ηρεμήσω και την ακριβώς επόμενη αυτό το χαζό χαμόγελο εμφανίζεται πάλι στα χείλη μου!
Αυτή η μαγεία που κάνει τον χρόνο να περνά βασανιστικά μακριά του και κοντά του δεν προλαβαίνω με τίποτα να τον πιάσω!
Αυτή η μαγεία που με έχει αποσυντονίσει και δεν μπορώ να μιλήσω, να σκεφτώ!
Αυτή η μαγεία που όσο κι αν κρατήσει, με κάνει αυθόρμητη και αδύναμη στα χέρια του!
Αυτή η μαγεία που με κάνει να τον κοιτάζω για ώρες απλά για να κλέψω ένα βλέμμα του!
Αυτή η μαγεία που ομορφαίνει τους εφιάλτες και τους φόβους μου!
Ναι, οκ, δεν είναι όλα ρόδινα! Και φυσικά φοβάμαι και τρέμω στην ιδέα να χαθεί όλο αυτό. Λογικό όμως είναι! Απλά άσε με να τα περάσω μόνη μου αυτά! Από σένα δεν ζητάω τίποτα άλλο παρά να είσαι εδώ και να με κρατάς σφιχτά στην αγκαλιά σου! Αδύναμη νομίζοντας πως όλα θα λυθούν! Και ό,τι κι αν μου πεις θα πιστέψω! Δεν ψάχνω το γιατί ή μήπως εννοείς κάτι άλλο! Είναι πολύ κουραστικό, άσε που χάνω την ηρεμία μου χωρίς λόγο! Θα είμαι όμως συγκρατημένη!
Όσο για εσάς καλοί μου φίλοι, ξέρω πως ήταν γουρουνιά που χάθηκα τόοοοσο καιρό! Αλλά πιστέψτε με, σας επισκεπτόμουν κάθε φορά! Ανώνυμα και ήσυχα γιατί πόσο αντικειμενική μπορώ να είμαι όταν το μυαλό είναι πάνω απ΄το κεφάλι μου!!!
Υ. Γ. Πως έτυχε όταν έπαιζε το τραγούδι αυτό να νιώσω την ζεστασιά που κρύβουν τα μάτια σου?
