Μιλούν αυτοί που....

Μιλάνε για την αλήθεια αυτοί.... που ζουν στην ψευδαίσθηση.


Μιλάνε για το πάθος αυτοί... που δεν έχουν γνωρίσει ποτέ την φωτιά.


Μιλάνε για την βροχή αυτοί... που δεν θέλησαν ποτέ να την νιώσουν.


Μιλάνε για το πείσμα αυτοί... που η πρώτη τους επιλογή είναι η παραίτηση.


Μιλάνε για την φιλία αυτοί... που την ταυτίζουν με το εγώ τους.


Μιλάνε για την τρέλα αυτοί... που δεν έζησαν ποτέ στην δίνη της.


Μιλάνε για τις στιγμές αυτοί... που τις διαγράφουν στο δευτερόλεπτο


Μιλάνε για τις αναμνήσεις αυτοί... που γεύονται συνέχεια τον καρπό της λήθης.


Μιλάνε για αισθήματα αυτοί... που φοβούνται να αφεθούν.


Μιλάνε για πόνο αυτοί... που αποφεύγουν κάθε τους πληγή.


Μιλάνε για θέλω αυτοί... που τσαλακώνουν τα δικά μου.


Μιλάνε για όνειρα αυτοί... που καίνε ό,τι βρεθεί στα χέρια τους.



Μιλάνε για φαντασία αυτοί... που αποφάσισαν να παραμείνουν στη λογική.


Μιλάνε για καρδιά αυτοί... που το μυαλό δεν αφήνει περιθώρια παραστρατίματος.



Μιλάνε για όρια αυτοί.. που τα δικά τους δεν τα έχουν ξεπεράσει.


Μιλάνε για μπέσα αυτοί... που ντρέπονται να κοιτούν στα μάτια.


Μιλάνε για ήθος αυτοί... που έχουν ξεχάσει την έννοιά του.


Μιλάνε για τους ανθρώπους αυτοί... που δεν θέλουν να ζήσουν μαζί τους.


Μιλάνε για αξιοπρέπεια αυτοί... που κρύβονται πίσω από τα λάθη μου.


Μιλάνε για συμπαράσταση αυτοί... που πατάνε στην πληγή μου.


Μιλάνε για ανιδιοτέλεια αυτοί... που έχουν ήδη σκεφτεί τι θα αποκομίσουν από μένα.


Μιλάνε για σεβασμό αυτοί... που δεν αποδέχονται τις αποφάσεις μου.


Μα κυρίως.....


Μιλάνε για μένα αυτοί... που δεν με ξέρουν και δεν πρόκειται ποτέ να με καταλάβουν.

(υ.γ. όταν παίρνεις μια απόφαση, πρέπει να την στηρίξεις χωρίς να ντρέπεσαι, χωρίς να κρύβεσαι. Ξέρουμε όλοι μας το λάθος σου. Θες να μας πείσεις πως δεν είσαι σαν τους άλλους???? Πρέπει λοιπόν κάποτε να ωριμάσεις και να μας το αποδείξεις... ΔΥΣΚΟΛΟ Ε??? Εδώ διαφέρουμε μανάρι μου. Εγώ ό,τι λέω το αποδεικνύω. Εσύ απλά κρύβεσαι μέσα στο σκυλόσπιτο.)

Για έναν ξεχωριστό άνθρωπο...

Ένα μικρό παιδί. Πραγματικά παιδί. Δεν έχει μεγαλώσει και δεν θα μεγαλώσει ποτέ. Αυτός είναι και ποτέ δεν θα αλλάξει. Εκτός από την δουλεία του που πραγματικά δεν θα ήθελα να ήμουν υπάλληλός του (μιλάμε για πολύ φωνή όχι αστεία!!!). Ο Χαβανεζούλης, ο Hobain της εφηβείας, ο κακομαθημένος "επιχειρηματίας", ο πιο αγχωμένος άνθρωπος που γνωρίζω (ακόμη και για το παραμικρό), ο αρρωστημένος γαύρος, ο καλός ο κακός και ο όμορφος της υπόθεση σε ένα πρόσωπο... Χρυσή καρδία. ΚΑΙ ΣΑΤΑΝΙΚΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ!!! Είναι ένα ξεχωριστό άτομο... για όλους γύρω του... όσο κι αν γκρινιάζουμε. όσο κι αν γκρινιάζει... κι ας έχει τις παραξενιές του... κι ας μας κάνει ό,τι θέλει...


Αυτός μου έμαθε να ακούω σωστή μουσική... όλες αυτές τις φορές που με φώναζες για να σε ακούσω να παίζεις τα αγαπημένα σου κομμάτια στην κιθάρα, όλες αυτές τις φορές που άκουγα τα τραγούδια στο δωμάτιό μας.


Αυτός μου έμαθε να κάνω τους άλλους να χαμογελούν στις στενοχώριες τους... άπειρες φορές κάνω stand up comedy για να ξεχάσεις την κούραση.



Αυτός μου έμαθε πως είναι να πεισμώνεις για να πετύχεις το όνειρό σου... δεν σου το έχω πει ποτέ, δεν θα με πίστευες.



Αυτός μου έμαθε την έννοια της φιλίας... πόσες φορές μιλήσαμε για αυτό το θέμα και διαφωνούσαμε κάθε φορά.



Αυτός που μου έμαθε να βλέπω σωστά έναν ποδοσφαιρικό αγώνα (το έχουμε κι αυτό!!!) και να μην ενοχλώ τους γύρω μου... σαν τα μούτρα σου δεν με έχεις κάνει ακόμη.



Αυτός μου έμαθε να κρατάω τις στιγμές της ζωή μου σαν φυλαχτό... άσχετα που δεν το εφαρμόζεις ούτε εσύ.



Αυτός μου έμαθε πως είναι να υποστηρίζεις μια ιδέα και να ζεις με όποιο αποτέλεσμα.. βλέπεις, μπορεί να μην τον θεωρώ ιδέα αλλά τόσες φορές το έχεις πει.



Αυτός μου έμαθε να συμβιβάζομαι με ό,τι δεν με ευχαριστεί... κι ξέρεις πολύ καλά πως δεν τα έχω καταφέρει ακόμη.



Αυτός καταλαβαίνει στο δευτερόλεπτο τι έχω... κι ας σου έλεγα πως είμαι κουρασμένη.



Αλλά πάνω από όλα με έκανε αυτό που είμαι!!! Μέσα από την μουσική του, την τρέλα του, την θέλησή του να με κάνει να χαμογελάω ακόμη κι όταν έκλαιγα.



Βράδια πολλά, που είμαι νυσταγμένη, ξέρεις πως θα ξαπλώσω στο κρεββάτι και θα ακούσω με κάθε λεπτομέρεια το πρόβλημά σου (και πολλές φορές την παραλογία σου) και με ένα απίστευτο τρόπο πάλι θα βρεθούμε να γελάμε μέχρι τις 4 τα ξημερώματα με τις βλακείες μας. Θα γελάς με τον τρόπο που γελάω... Θα γελάω που έχεις γίνει κόκκινος σαν το παντζάρι από τα γέλια... Θα ηρεμήσουμε και να συνεχίσουμε την κουβέντα μας...



Ειδικά φέτος τον εξώθησα στα άκρα πολλές φορές και ξέρω πως τον στεναχώρισα πολλές φορές. Και ο λόγος ήταν πολύ ανάξιος μπροστά του. Αλλά κατάφερε κάθε φορά να με συγχωρέσει. Όχι εύκολα και φυσικά όχι γρήγορα. Άσχετα που...αυτές οι μέρες ήταν οι χειρότερες τις ζωής μου. Όταν δεν μου μιλάει προτιμώ να πεθάνω παρά να ζω σε μια τέτοια κατάσταση.



Πάντα θα με προστατεύεις και πάντα θα είσαι δίπλα μου!!! Το ξέρω και ελπίζω να μην το ξεχάσεις ποτέ. Άλλωστε κι εγώ εδώ είμαι... "η ψυχολόγος σου" που σου λέω κάθε φορά και γελάς μαζί μου. Η μικρή που λες στους φίλους σου. Η ανώριμη που μου φωνάζεις όταν κάνω τις συνηθισμένες μου μαλακίες...



Αλλά πάνω από όλα η αδερφή σου. Αυτή που σου έφεραν όταν ήσουν 5 χρόνων και σου είπαν πως θα είσαι υπεύθυνος και πως θα την προσέχεις.



Σ' ευχαριστώ λοιπόν που με πρόσεξες, που με αγάπησες, που μου έμαθες τόσα πολλά, που με προστατεύεις κι ας θέλω να φάω τα μούτρα μου...



Μα πάνω από όλα Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που είσαι κοντά μου. Η ζωή μου είναι πολύ λίγη για να την δώσω για σένα!!! Το ξέρεις??? Σου το είχα πει παλιά αλλά μπορεί να το πήρες για αστείο. Υπερβολικό! Μα είναι η αλήθεια. Θα έκανα κάθε θυσία για να μην σε χάσω από τη ζωή μου. Ακόμη και να αφήσω αυτό που θέλω.



Χοβάν μου, brotherούλη μου, μακάρι όλοι οι μεγάλοι αδερφοί να σου έμοιαζαν έστω και λίγο. Μακάρι να όλοι να είχαν έναν αδερφό σαν εσένα και να καταλάβαιναν έστω και λίγο την έννοια της ενότητας. Να είσαι πάντα χαρούμενος στη ζωή και μετά από πολλά πολλά χρόνια να μου αφιερώνεις χρόνο για να σε κάνω να γελάς με όποια βλακεία μου κατεβαίνει...


ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ ΚΑΛΕ ΜΟΥ!!!


Αυτό το τραγούδι είναι αφιερωμένο σε εκείνον!!! Δεν ξέρω πως αλλά κάθε φορά βουρκώνει όταν το ακούει... μάλλον θυμάται τότε που ήταν ένα παιδί λυκείου... με μακρυά μαλλιά... τρίβερο δαχτυλίδι... την κιθάρα του... που προσπαθούσε πάντα να παίζει τόσο τέλεια αυτό το τραγούδι... που όταν το άκουγε, χοροπήδαγε τόση ώρα χωρίς να κουράζεται... που ζήλευα και τον μιμόμουν.... που ήταν ένας τρελός έφηβος και δεν γνώριζε την λέξη άγχος... που το μόνο που ξέρει να κάνει καλά είναι ο ΧΑΒΑΛΕΣ!!!


Δεν μεγάλωσες!!! Δεν πέρασαν τα χρόνια!!! Μην τα αφήνεις να περνάνε... Μην ξεχάσεις αυτή τη τρέλα που είχες τότε...!!!!

Κυνήγι Θησαυρού

Μεθυσμένος,


από το ποτό που σου έχει παραδώσει η αφέντρα της θάλασσας. Έχει κλείσει μέσα δυνατό και εθιστικό συστατικό... ήξερε πως το το ταξίδι σου αυτό θα είναι διαφορετικό από τα υπόλοιπα...




Ο χάρτης,



τα μονοπάτια είναι χαραγμένα πάνω στο κορμί μου για να τα δουν μόνο όσοι τολμούν και δεν φοβούνται πως στο τέλος θα χαθούν μαζί μου. Σαν πειρατής διψάς να κατακτήσεις τον θησαυρό μου...




Βιάζεσαι,



τα βήματα σου πρέπει να είναι σταθερά. Κάθε αναστεναγμός και το επόμενό σου βήμα. Ο χάρτης σου ανήκει και με εκμεταλλεύεσαι με όποιον τρόπο ξέρεις... Είναι ξεκάθαρος μα εσύ ζαλισμένος από την ψυχή μου ψάχνεις ακόμα...

Ψάχνεις,



παντού. Δεν θες να αφήσεις κανένα σημείο μου ανεξερεύνητο. Θες να αφήσεις ένα ίχνος... παντού, έχοντας την ψευδαίσθηση πως θα γυρίσεις πίσω. Θέλοντας να σημαδεύψεις την κατακτημένη σου γη. Κι εγώ, παραδομένη στο φιλί σου, εισιτήριο της αναζήτησής σου.


Πλησιάζεις,



εκεί που η σπίθα γεννιέται και μετατρέπεται σε πυρκαγιά Δεν σε νοιάζει αν θα μας κάψεις. Την λατρεύω την φωτιά αυτή. Ξέρω πως εκεί κρύβονται όλα τα μυστικά σου.



Εγώ,



υποταγμένη, σε κάθε σου διαταγή. Παραδομένη στην αναζήτησή σου. Λες και με κρατάς με τα δεσμά σου για να μην ξεφύγω. Γελιέσαι, τα δεσμά αυτά τα έφτιαξα εγώ... για τώρα. Η σκιά της ψυχής μου ξεσπά σε βροντές. Ξεπερνώ τα όρια μου κι εσύ απολαμβάνεις την παραλογία μας.



Λαχανιάζεις,


μα οι πειρατές δεν εγκαταλείπουν. Θες να συνεχίσεις, με μεγαλύτερη ένταση, με μεγαλύτερο πάθος. Δεν έχεις φτάσει ακόμη στο στόχο σου και πεισμώνεις. Κινήσε, αρπάζεις με τα χέρια σου κάθε μυστικό μου. Κατακτάς κάθε εκατοστό μου. Στα μάτια σου η υπόσχεση της πολιορκίας μου, της πυρκαγιάς σου.


Το βρήκες το Χ,


ελπίζεις πως εκεί θα κρύβεται. Βυθίζεσαι όλο και περισσότερο Η ελπίδα σε έχει ιντριγκάρει περισσότερο και προσπαθείς με όλη σου την δύναμη να το κατακτήσεις.



Ανάσα,


κάθε ανάσα καυτή, σκεπάζει τον χάρτη σου. Σου θολώνει το μυαλό και σε αποπροσανατολίζω.


Η φωνή μου,



μόνο αυτή ακούς. Μετράς κάθε μου αναστεναγμό και τον φιλάς σαν μαύρο μαργαριτάρι.


Η λογική,


έχει χαθεί στην δίνη μας.


Ξεσπάς,



σαν την τρικυμία στην ψύχη σου.



Και παραδίνομαι!




Τελικά τον βρήκες τον θησαυρό σου?

Ανάσες!

Σε ένα άγγιγμα του ονείρου μου έρχεσαι.
Με τα θέλω σου δραπετεύω από τα δεσμά μου.

Στα μάτια σου λάμπουν όλες οι αμαρτίες της ψυχής μου.
Το χαμόγελό σου υπόσχεται την τρέλα που θα μας οδηγήσει στο γκρεμό σου.

Στα χέρια σου αφήνω κάθε μου αναστεγμό για να ζεστάνεις την τρικυμία σου.
Πάνω στο λαιμό σου ένα δάκρυ μου που καίει για να λυτρώσει την πληγή μου.

Κάθε χτύπος της καρδίας μου και ένα ναι σε όλα σου τα όχι.
Στο άγγιγμα σου όλες μου οι αισθήσεις σου παραδίνονται

Σε νιώθω παντού σαν τη φωτιά που προσπαθεί να κατακτήσει κάθε πιθανή γη.
Τα μονοπάτια μου ανοιχτά σε κάθε σου αναζήτηση.

Αναζητώ τα ίχνη μου στο κορμί σου.
Ψάχνω... ψάχνεις.. νιώθω τον ρυθμό σου να ξυπνάει κάθε μου κύτταρο.

Δεν αφήνω λεπτό το μυαλό μου να σου ξεφύγει.
Σε πολιορκώ με κάθε τρόπο και με σημαδεύεις για να γνωρίζεις εσύ, μόνο εσύ το είναι μου...

Νιώθω τον άνεμο σου δυνατό να ανακαλύπτει κάθε μυστικό μου.
Και παρασύρομαι... όπου θες εσύ... στη καταιγίδα που με αναζωογονεί



Μόνο για απόψε όμως... αύριο δεν θέλω να έρθεις πια... δεν θα είμαι εδώ.

Υποσημείωση και δεδομένα!!!!

Δεδομένο... πάντα σας φωνάζω πως τίποτα δεν είναι δεδομένο σε αυτή τη ζωή. Αλλά φυσικά δεν θέλετε για ακόμη μια φορά να με ακούσετε. Γιατί αναρωτιέμαι. Δεν το λέω από κακία. Δεν το λέω από μίσος και ούτε για να σας πληγώσω.

Γιατί δεν με ακούτε....????

Και φυσικά σας φωνάζω πως δεν είμαι δεδομένη ούτε εγώ. Ποτέ δεν ήμουν και ποτέ δεν θα είμαι... κυκλοθυμική δεν με φωνάζετε??? κάθε μέρα μου λέτε πως δεν ξέρω τι θέλω από τη ζωή μου... μου θυμίζετε πόσο λάθος είμαι και κάθε τόσο κάνετε σαν να περνάνε όλα στο ντούκου.

Πως ζητάτε λοιπόν να είμαι σταθερή μαζί σας αν εσείς πιστεύετε πως αλλάζω...??? Δεν είναι σαν να με ειρωνεύεστε??? Σαν να κοροϊδεύετε τον εαυτό σας????

Δεν είπα ποτέ ότι θα πάψω να είμαι εδώ για εσάς. Αλλά όταν σας περνάει απαρατήρητο αυτό τότε εδώ δεν έχω καμία δουλεία εδώ. Περνάτε καλά με τον εαυτούλη σας.

Τι με θέλετε εδώ?

Για να επιβεβαιώνω πόσο υπέροχοι είστε και εσείς απλά να κάνετε πλάκα...???

Για να είμαι καθημερινά αυτό που ζητάτε και στις άσχημες μέρες απλώς να αδιαφορείτε..???

Για να σας κάνω να γελάτε ενώ δεν σέβεστε τις σκοτεινές μου μέρες...???

Για να γίνω αυτό που θέλετε χωρίς να είμαι αυτή που θέλω εγώ...????

Όχι μανάρια μου, δεν το δέχομαι αυτό. Θα υπάρχουν και άσχημες μέρες που δεν θα αντέχω τον ίδιο μου τον εαυτό. Εκείνες τις μέρες θα σας χρειάζομαι ΕΓΩ. Εκείνες τις μέρες σας θέλω κοντά μου, εδώ. Και ΠΑΝΤΑ αποφασίζετε να είστε αλλού... στον κόσμο σας. Όπου εγώ πρέπει να σας κάνω να γελάτε???? Κι εγώ..??? Τι θα κάνω για μένα????

Όχι, δεν το δέχομαι αυτό. Δεν πρέπει να νοιαστείτε για το τι στο διάολο θέλω κι εγώ για μια φορά στη ζωή σας???? Δεν μπορώ να κοιτάζω μόνο εσάς. Δεν αντέχω συνέχεια να είμαι δίπλα σας και όταν σας χρειάζομαι να μου γυρνάτε την πλάτη.

Όχι, δεν θα δεχτώ μια τέτοια συμπεριφορά. Θέλω να κλειστώ σε μένα και το βλέπετε τόσο παράλογο. Δεν βολεύει κανέναν σας κάτι τέτοιο Όχι γιατί νοιάζεστε πραγματικά. Αλλά επειδή δεν έχετε κάτι να πάρετε από μένα.

Δεν είμαι δεδομένη για κανέναν σας. Δεν μπορείτε να έχετε πάντα αυτή τη κοπέλα που θα γελάει συνέχεια και θα σας φτιάχνει τη διάθεση. Όταν κουράζεται σας θέλει εκεί....σαν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ φίλοι που νοιάζονται.

Δεν είμαι δεδομένη για κανέναν σας. Δεν με ξέρετε καλά όσα χρόνια κι αν περάσουν. Γιατί, όπως λέτε κι εσείς, είμαι κυκλοθυμική και αλλάζω απόψεις. Γιατί δεν είμαι η ίδια κοπέλα εδώ και τόσα χρόνια.

Δεν είμαι δεδομένη για κανέναν σας. Ποτέ δεν θα είμαι. Δίνω όσα πιστεύω πως πρέπει. Αλλά αν κάτι αλλάξει θα αλλάξει και αυτό που δίνω. Δίκαιο δεν είναι? Με την αντικειμενική λογική που σας διακατέχει όταν αφορά τα δικά σας προβλήματα.

Γι' αυτό λοιπόν δεν θέλετε να πιστέψετε πως μπορεί να φύγω. Όχι γιατί θα σας λείψω σαν άνθρωπος, σαν φίλη. Αλλά θα σας λείψει το άτομο που όσα κι αν της κάνουν θα είναι εδώ. Λες και κάθε φορά θα λέω "έλα μωρέ, δεν πειράζει".

Ξέρετε κάτι? Θα το πω μια φορά. Και δεύτερη. Το πολύ 3-4 φορές. Αλλά από εκεί και πέρα δεν μπορώ να είμαι συνέχεια εγώ αυτή που θα λέει "δεν πειράζει".

Και αναφέρομαι σε όλους όσους ξέρουν πως μου έχουν φερθεί έτσι... κι ας μην το παραδέχονται.. ίσως να φοβάστε... μα ξέρετε πως δεν κρύβεστε από μένα... αλλά από τον εαυτό σας.

Γιατί για εσάς όλα αυτά που κάνω, όλα αυτά που δίνω και όλα αυτά που είμαι είναι δεδομένα...

ΟΧΙ ΡΕ 'ΣΕΙΣ!!!! ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΑ!!!!

Ξέρεις... πάντα ζήλευα αυτούς που αψηφούν τους φόβους τους. Ξέρουν τρόπους για να τους αντιμετωπίζουν

Μην φοβάσαι τα άτομα γύρω σου αν θα σε προδώσουν...

Μην φοβάσαι να αποκαλύψεις αυτά που νιώθεις...

Μην φοβάσαι να μείνεις μόνος σου...

Μην φοβάσαι να ψάξεις στο άγνωστο...

Μην φοβάσαι όταν ο άλλος είναι διατεθειμένος να φτάσει στα άκρα...

Μην φοβάσαι τα μονοπάτια που δεν φωτίζονται...

Μην φοβάσαι όταν η ταχύτητά σου σε κάνει να ξεχνάς...

Αλλά να φοβάσαι μόνο ένα και μοναδικό πράγμα... το σκοτάδι στην ψυχή σου... γιατί εκεί βρίκσεται ο κακός σου εαυτός.. εκεί κρύβεται όλη σου η κακία φυλαγμένη... μαύρα τριαντάφυλλα με αγκάθια που τρυπάνε αυτούς που σε αγγίζουν... και όσες φορές και να πουν δεν πειράζει.. τους βγάζεις τον σκοτεινό τους εαυτό... αυτό το πλασματάκι που είναι θωλομένο από θυμό... και η μόνη λέξη που τριγυρνά στο μυαλό τους είναι η εκδίκηση... τους κάνεις να θέλουν να σε πονέσουν...

Για αυτό πρόσεχε... δεν σου ζητώ να αλλάξεις χαρακτήρα... ούτε να σκέφτεσαι κάτι που δεν σε νοιάζει... αλλά πρόσεχε να μην αποκαλυφθεί το σκοτάδι αυτό...

Κανείς δεν θα σε δικαιολογήσει μετά για ό,τι κι αν σου συμβεί... για ό,τι ειπωθούν για σένα... για ό,τι πρόκειται να αποκαλυφθούν..

Και θα σε σημαδέψουν.... σαν μια χαρακιά στο πρόσωπο σου από το γυαλί που εσύ το έσπασες... μόνο και μόνο για να προσέχουν οι άλλοι που θα σε γνωρίσουν.

Λοιπόν, αξίζει????

Τα συμπεράσματα δικά σου!!!!