Ξέρεις... πάντα ζήλευα αυτούς που αψηφούν τους φόβους τους. Ξέρουν τρόπους για να τους αντιμετωπίζουν

Μην φοβάσαι τα άτομα γύρω σου αν θα σε προδώσουν...

Μην φοβάσαι να αποκαλύψεις αυτά που νιώθεις...

Μην φοβάσαι να μείνεις μόνος σου...

Μην φοβάσαι να ψάξεις στο άγνωστο...

Μην φοβάσαι όταν ο άλλος είναι διατεθειμένος να φτάσει στα άκρα...

Μην φοβάσαι τα μονοπάτια που δεν φωτίζονται...

Μην φοβάσαι όταν η ταχύτητά σου σε κάνει να ξεχνάς...

Αλλά να φοβάσαι μόνο ένα και μοναδικό πράγμα... το σκοτάδι στην ψυχή σου... γιατί εκεί βρίκσεται ο κακός σου εαυτός.. εκεί κρύβεται όλη σου η κακία φυλαγμένη... μαύρα τριαντάφυλλα με αγκάθια που τρυπάνε αυτούς που σε αγγίζουν... και όσες φορές και να πουν δεν πειράζει.. τους βγάζεις τον σκοτεινό τους εαυτό... αυτό το πλασματάκι που είναι θωλομένο από θυμό... και η μόνη λέξη που τριγυρνά στο μυαλό τους είναι η εκδίκηση... τους κάνεις να θέλουν να σε πονέσουν...

Για αυτό πρόσεχε... δεν σου ζητώ να αλλάξεις χαρακτήρα... ούτε να σκέφτεσαι κάτι που δεν σε νοιάζει... αλλά πρόσεχε να μην αποκαλυφθεί το σκοτάδι αυτό...

Κανείς δεν θα σε δικαιολογήσει μετά για ό,τι κι αν σου συμβεί... για ό,τι ειπωθούν για σένα... για ό,τι πρόκειται να αποκαλυφθούν..

Και θα σε σημαδέψουν.... σαν μια χαρακιά στο πρόσωπο σου από το γυαλί που εσύ το έσπασες... μόνο και μόνο για να προσέχουν οι άλλοι που θα σε γνωρίσουν.

Λοιπόν, αξίζει????

Τα συμπεράσματα δικά σου!!!!